Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑɾdɑɾɑt͡sʰmɑn dɑtɑvˈt͡ʃir]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (իրավգ․) դատավճռի տեսակ, որը դատարանը պարտավոր է կայացնել, երբ գալիս է այն եզրահանգման, որ բացակայում է հանցագործության դեպքը, արարքի մեջ հանցակազմ չկա կամ վնաս պատճառած արարքը քրեական օրենքով համարվում է օրինաչափ
  2. (իրավ․) հանցանքի կատարման մեջ ամբաստանյալի անմեղությունը ճանաչող և հռչակող դատավճիռը այն մեղադրանքով, որով նա ներգրավվել է որպես մեղադրյալ


Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։
  • Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։