արեգ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈɾɛɡ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ արեգ
վանկեր՝ ա•րեգ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ * reu- «կարմիր > արև» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն raví «արև»։
Գոյական
- արև, արեգակ
- (պատմ․) հայկական տոմարի ութերորդ ամիսը
Հոմանիշներ
խմբագրել- (դիցբ․) արեգակ (հեթանոս հայերի արևի պաշտանմունքը մարմնավորող աստվածություն)
- (պատմ․) օգոստոս (հայկական տոմարի ութերորդ ամսվա անունը)
- արև, (բնստ․) արփի, շեմս, արփագունդ, արևագունդ, արևակն, հրարփի, ջահ, (փխբ․) երկնային ճանապարհորդ, երկնային ջահ, մեծ լուսավոր, տվնջյան լուսատու (արեգակնային համակարքի կենտրոնական լուսատուն, որի շուրջը պտտվում են Երկիրը և մյուս մոլորակները)
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։