Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ արժանապատուութիւն

Գոյական

վանկեր՝ ար•ժա•նա•պատ•վութ•յուն

հարգարժանություն, պատվարժանություն, պատվավորություն, մեծապատվություն, մեծահարգություն, արժանահարգություն, պատվելիություն, հարգելիություն
ինքնասիրություն, պատվասիրություն, պատվազգացություն, պատվապաշտություն, արժանավորություն
բարոյական գիտակցության հասկացություն, որը պատկերացում է տալիս յուրաքանչյուր մարդու՝ որպես բաչոյական անձնավորության արժեքի մաին, ինչպես նաև բարոյագիտության կատեգորիա, որը նշանակում է մաչդու հատուկ բարոյական վերաբերմունքը ինքն իր հանդեպ և նրա հանդեպ հասարակության վերաբերմունքը, որտեղ ընդունվում է անձնավորության արժեքը

Բաղադրյալ բառեր
արժանապատիվ արժանապատվաբար արժանապատվորեն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ dignity գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ достоинство (ru) ‎(dostoinstvo), преподобие (ru) ‎(prepodobije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։