արյունարբու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑɾjunɑɾˈbu]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ար•յուն•ար•բու
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- արյուն խմող, արյան ծարավի , արյունառուշտ, գիշատիչ ◆ Կուրծք տվեցին զորքերին արյունարբու արքայի։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ խմբագրել
- արյունառուշտ, արյունախում, արյունածուծ, արյունակեր, արյունակուլ, արյունակամ, արյունածարավ, արյունախանձ, արյունախնդիր, կատաղի, դաժան, դժնի, դժնդակ, ժանտ, վայրագ, գիշատիչ, վամպիր, վայրենի, վայրի, վանդալ, բարբարոս, գազանաբարո, , արյունափափագ (հզվդ․), (ժղ․)՝ արյունակզակ, արյունաբերան, արյունախում, արյունապսակ, արյունախռած, արնաշուրթ, արնանենգ, արնաձեռ, արնաշուրթ, արնանենգ, արնաձեռ, արնաբաժան, արյան ծարավի
- տե՛ս ոխերիմ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |