զայրանալ-ցնցվել ◆ Մոր աչքերը ակնակապիճներեն դուրս ինկան։ Կեռոյենց արյունը գլուխը խուժեց։ (Հակոբ Մնձուրի)◆ -Արյունս գլուխս ցատքեց, եթե ինքզինքս չի բռնի՝ վրան ցատքեի և աղվոր մը ապտակեի պիտի զինքը։ Մկրտիչ Կորյուն◆ Ամբողջ արյունը գլուխը ցատկեց և ոտքի ելլալով, պոռաց որոտագին։ Եր ◆ -Հայտե [հայդե] ըսենք քի [«թե»] անոր համար չէր, աղե՛կ, ամա ինչու արունս կլոխս ցատկեց։ ◆ Ոչ, չէր կրնար հավատալ, աչքերը կը մթագնեին,արյունը գլուխը ելած էր, ըլլալիք բան չէր։ Շահան Շահնուր◆ -Սկզբից չէի կարող զայրույթ սանձել, և խոժոռ խոժոռկ նոջը նայելեն պոռոց։ Վահե Հայկ◆ Արյունը կատաղի հոսանքով անցավդեպի Սամվելի գլուխը։ (Րաֆֆի)
Սաստիկ հուզվել, զգացվել։ ◆ Բաց գույն ֆեսի մը պես շառագունեցավ վայրկենաբար։ Ամբողջ արյունը գլուխն էր խուժած։ Շահան Շահնուր◆ Երբոր [երբօր] այս բանը պատմող նամակը ստացա, արյունը գլուխս ցատկեց, չէի կրնար կարդացածիս հավատալ։ (Ռուբեն Սևակ)◆ Օ, ինչպես սիրտս/Կուրծքս է ծեծում, արյան ալիքը/Ուղեղս է խուժում։ (Շիրվանզադե)
