արշավանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑɾʃɑvɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ար•շա•վանք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- արշավելը
- պատերազմական գործողություններ՝ հարձակում որևէ այլ երկրի վրա (ռազմական կամպանիա) ◆ Օրիորդն ավելի մանրամասն տեղեկություններ տվեց թշնամու արշավանքի մասին։ (Րաֆֆի)
- հարձակում թալանի՝ կողոպուտի նպատակով, ներխուժում, ասպատակություն, ավարառություն ◆ Թվում էր, որ դա քաղցած գիշակերնեի մի արշավանք էր։ (Շիրվանզադե)
- (հնց․) մեկի վրա թափվելը՝ վրա տալը՝ հարձակվելը
- տե՛ս արշավ (1, 2)
- ռազմական ներխուժում ավարառության նպատակով
- (փխբ․) հալածանք, հետապնդում
◆ Երկրի ռեակցիան մեծ արշավանք էր ժողովրդի դեմ։ (Գարեգին Սևունց)
Հոմանիշներ
խմբագրել- արշավ, հարձակում
- արշավ, արշավանք
- տե՛ս ասպատակություն
Արտահայտություններ
խմբագրել- արշավանքի ելնել
- արշավանքի դուրս գալ ◆ Պետք է կազմել արշավանքի ելնող զորագունդ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- (հնց․) երթի դուրս գալ
- խաչակրաց արշավանքներ - միջին դարերում քրիստոնյա խաչակիր ասպետների արշավանքը իբր Քրիստոսի գերեզմանը մահմեդականների ձեռքից ազատելու համար
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։