արտաքին խոսք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑɾtɑkʰin ˈχɔskʰ]

Բացատրություն

1. (հոգեբ.) հնչող խոսքը, որը լսելի է ոչ միայն խոսողի, այլև ուրիշների համար (արտաքին բանավոր խոսք)

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ внешняя речь (ru) ‎(vnešnjaja rečʹ)

Աղբյուրներ

• Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։