արևահարս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑɾɛvɑˈhɑɾs]
վանկեր՝ ա•րե•վա•հարս
Բառակազմություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) (փխբ․) զարմանահրաշ գեղեցիկ կապտավուն բնական քար՝ ակ ◆ Տպազիոն, չքնաղ կյանքի ակ աղնիվ, Դու կապուտաչյա մի արևահարս: Գրական հայրենիք (ամսագիր)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։