Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•րե•վայ•րուք 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. արևի արյելուց առաջացած մաշկի սևություն ◆ Տհո հասավ... արևայրուկից սևացած դեմքով մի մարդ (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. արևակիզուկ արևաթուխ (հզվդ․)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել