ափաթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•փաթ
- Կարճևան՝ փչացած
- Կաքավաբերդ՝ հիվանդ (բույս)
Արտահայտություններ
խմբագրել- Հավարիկ, Ղարաբաղ, Մեղրի՝ ափաթը անել - երկար թախանձելով, գլուխը տանելով ստիպել ◆ Կաթողիկոսը շատ ափաթ ընելան ետը հանց էրավ, որ մին քանի օր ընցած տուշ էջմիածին քեցի։ (Խաթաբալա)
- Ափաթը կտրել - թախանձելով ստիպել ◆ Առուտուրականը էտ հրևանեն ափաթը կտրում ա, թա եք մին պայման կապինք։ ՀԺՀՔ ◆ Ափաթըս կտրեց, թե գնանք սարը (Ձեռագիր)
- ◆ Ստիպված լինել։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։