բորբոքվել, հավասարակշռությունը կորցնել, անսանձ չար դառնալ ◆ Մաղձային դառնությամբ թափվում էին խոսքերը վշտացած երիտասարդի շրթունքներից - նա ափերից դուրս էր եկել: (Րաֆֆի)◆ Անհաշտ Կարոն մի օր պետք է ափերից դուրս գար՝ ապտակեր բրիգադիրին։ Մուշեղ Գալշոյան◆ Եվ այժմ կրակ կտրած ու ափերից ելած, գոչում էր. - Տուր էդ լրբին, աչքը հանիր։ (Վախթանգ Անանյան)
(փխբ․) (հորդել, ափերն անցնել) հորդել, առատորեն բխել ◆ Լուսիկի խեղդված լացը դուրս եկավ ափերից ու առվակներ դարձած հոսեց։ Գրիգոր Բալասանյան◆ Ու նրա հոգում սերն ափերից դուրս էր գալիս (ելնում էր): ◆ Բայց Աշխենը հաշտվել չգիտեր, զգացմունքները հորդոււմ, թափվում էին ափերից, պայթում ։ Պերճ Զեյթունցյան◆ Եվ ասաց նա ինձ. «Լսի՛ր, լսի՛ր.- / Ափերիցդ հորդող էներժին/ ... Տալիս ես դու գինու, կանանց։ Եղիշե Չարենց◆ Այս տողերի նման դիպուկ, խայթող... հորդուն, անխնա, երբեմն ափերն անցնող: Սիլվա Կապուտիկյան
