բաբաթ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բա•բաթ 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Կեսարիա, Համշեն, Ղարաբաղ, Մոկս, Շատախ, Ուրմիա՝ պատշաճ, բավարար, հարմար, արժանի ◆ Երեկ շատ կերակուներ կային, քանց ուրիշ ժամանակ, լավ, բաբաթ էր շինած, էփած էին։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Թյազա տոնին, ասըմ ըն, քեզ բաբաթ շինեցիր։ (Տմբլաչի Խաչան)
2. Արարատյան, Թբիլիսի, Կեսարիա՝ տեսակ, կերպ ◆ Մեկ օր էլ նրանց ղոնախ արեց, հազար բաբաթ բան պատրաստիլ տվեց։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Դիփ մէ բաբաթ ինք։ (Գարեգին Սևունց)
3. Հավարիկ, Ուրմիա՝ լավ, կարգին, կանոնավոր ◆ Մարթս պետմա մին քիչ էլ բաբաթ ինի։ (Խաթաբալա) ◆ Բաբաթ քոռակ է բհամ էկել։ (Խաթաբալա)
4. Գանձակ, Մեղրի՝ մի քիչ, մի փոքր ◆ Բաբաթ դողացնում ա։

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։