Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ բա·բա·խում 

  1. (սրտի) բաբախելը, զարկի ձայնը, զարկ ◆ Դառն զայրույթով գոռաց Գևոն, բայց այնպիսի սրտով, որի վայրկյան մը ականջդնել անոնց սրտի բաբախմանը: (Արփիար Արփիարյան)
  2. (փխբ․) գործելը, իրեն զգալ տալը ◆ Վաղուց նա գործող նավթահորերի մոտ չէր եղել և այժմ նրա համար ներքին ցավի հետ միասին դուրեկան էր շուրջն զգալ նավթի հոտը, լսել երկրի բացված զարկերակի բաբախյունը: (Գարեգին Սևունց)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
  1. սրտի բաբախյունով՝ բաբախումով (սպասել, նայել, մոտենալ և այլն) - անձկությամբ, ակնդետ, անհամբեր, (սպասել, նայել, մոտենալ և այլն)

Աղբյուրներ խմբագրել