Հայերեն

Գոյական

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բաբոյ

վանկեր՝ բա•բո

(խսկց․) ավագներին դիմելու հարգական, կոչական բառ, պապի, տատի
Սասուն, Վան՝ տե՛ս բաբա 1 նշանակություն ◆ Ջոչ լաճն ասաց,— Տո, բաբո, ես եմ պիրե, ես կերթամ, ջուղապ կուտամ ինոր։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Լաճեր հարցուցին․— Բաբո, ի՞նչ դարդ ունես։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։