Հայերեն

վանկեր՝ բազ•մա•բան•վել 

Բառակազմություն

խմբագրել

Բայ

  1. (նորբ․) (փխբ․) Մասնատել, ցաքուցրիվ լինել։ ◆ Հայք, իմ երկիր, մղկտում է բանաստեղծիդ սիրտը մերկ, Ու՞մ նզովքով բազմաբանվեց, Տեսականին քո որդոց։ Հրաչյա Սարուխան

Աղբյուրներ

խմբագրել