բազմալեզու
Հայերեն
Ածական
վանկեր՝ բազ·մա·լե·զու
- երկու կամ ավելի լեզուներ
- անձ, որն մեկից ավել լեզու է իմանում ◆ Ամեն կողմից թող ամենքին Հրապուրի ու բերի Բազմալեզու խրախճանին Ծեր Կովկասի ազգերի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Անդրկովկասը մի բազմալեզու և բազմացեղ զանգված է։ ՇՀՄ
- շատ լեզուներով գրված ◆ Արեգակի բոլոր երանգների նման, տիեզերքի նման բազմալեզու (գրքերը), Ես սիրում եմ նրանց երփներանգ Այս հուրերը կիզուն։ Եղիշե Չարենց
- (գրադ․) գիրք, որի տեքստը զուգահեռաբար մի քանի լեզուներով է
- բազմալեզվագետ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Թարգմանություններ | |
| |
Մակբայ
- շատ լեզվակներից կազմված ◆ Բոցը դառնում է բազմալեզու, տարածվում է, ընդգրկում ամբողջ տանկը։ (Բաղիշ Հովսեփյան)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Արամ Բաբայան, Գրադարանային տերմինների բառարան (ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն) (ԿՈՒԼՏՆՈՒՍ հիմնարկների գործերի կոմիտեի հրատարակություն), Երևան — 265 էջ։