Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բազ•մա•շաղ•կա•պութ•յուն

Ստուգաբանություն

հուն. polysyndeton-բազմակապ

բազմաշաղկապ լինելը ◆ Կրկնության հատուկ տեսակ է շաղկապների հաճախակի օգտագործումը՝ բազմաշաղկապությունը։
ոճական հնար, որով նախադասության իրար հաջորդող համազոր, բազմակի անդամները կամ առանձին նախադասություններ կապվում են միմյանց հտ միևնույն շաղկապով, երբ անհրաժեշտ է լինում խոսքն ավելի ռիթմիկ դարձնել, առանձին բառերը (միտք, հասկացություն) ընդգծել, ինտոնացիան դանդաղեցնել, հետևապես խոսքն ավելի տպավորիչ, արտահայտիչ դարձնել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։