բազմություն
Հայերեն
Գոյական
վանկեր՝ բազ-մու-թյուն
- մարդկանց մեծ խումբ, մի տեղ հավաքված ժողովուրդ, հասարակություն ◆ Որսկանները հրացանները ձեռներին պատրաստի երեք կողմը կտրում են, իսկ չորրորդ կողմից մի բազմություն անտառ է մտնում ու… գազաններին քշում բերում գցում որսկանների բերանը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ալեկոծվում են հողմավար անծայրածիր բազմություններ։ Եղիշե Չարենց
- շատություն, մեծ քանակություն ◆ Այդ միջոցին օդը լցվում էր միլիոնավոր սպիտակ աղավնիների բազմությամբ։ (Րաֆֆի)◆ Մի տեղ, ձիերի բազմության մեջ, քուռակն իր մորն էր կորցրել։ (Ակսել Բակունց)
- ամբոխ, խառնամբոխ
- բազումություն
- համայնք
- որևէ հատկանիշով առանձին խումբ կազմող տարրերի ամբողջություն (մաթ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ամբոխ, ժողովուրդ
- խառնամբոխ (անկարգ, անկազմակերպ), խաժամուժ, խուխա, խուժան (հզվդ․)
- գրոհ, ջոլիր (թշնամիների)
- ճանճումժեղ, ճիժուպիժ (մանուկների), ռայ, շենլիկ (շենլիք) (բրբ․)
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։