Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•լա•նիք 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. Մոկս, Վան՝ տե՛ս բանալի ◆ Արևհատը ասում է տվեք ինձ այս դռների բալանիքները։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Բալլինքը կորեր է, չէին կըրցե գտնի։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Բալլին ընկավ բարձիս վրա, տիվան խանեն սրտիս վրա։ (Ձեռագիր) ◆ Էրկնքեն բալիք ինկավ, տաճարիս դուռը բացվեցավ։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Բալնիս թալեմ բոլոր պարցին։ Աշոտ Հովհաննիսյան

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. բալանիքը կտուրը գցել, քցել - այսպես են ասում, երբ տան անդամները մեռնում են, տունը մնում է դատարկ ◆ Ո՞նց են Նազարենք։— Նրանց բալանիքը կտուրն են գցել։ Սահակ Ամատունի
  2. մեկուն խելաց բալլիքը լինել - մեկի խորհրդով շարժվել
  3. փակ ու բալլիք մնաք - մխիթարական խոսք ասել՝ տուն ու դուռը մահվան առջև փակված լինի

Աղբյուրներ

խմբագրել