բալաք

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բա•լաք 

բալաք 1

1. Արարատյան, Կարին, Մոկս, Մուշ, Սասուն, Վան՝ խատուտիկ, խայտաբղետ, սև ու սպիտակ բծեր ունեցող ◆ Բալաք մաքին աշնան դեմ ծանրել էր։ (Պերճ Պռոշյան)
2. Մոկս՝ գեղեցիկ (փխբ․) ◆ Թագավորի կուշտ նստած կեղնի ուր մեկուճար աղջիկ... մեկ հուրի մալաք, աչքեր՝ բալաք, յերես՝ լուսնակ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ

1. չալ ու բալաք - գույնզգույն, խատուտիկ

բալաք 2

1. Վան՝ ձիթհանքի գործիք

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։