Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բալ•խիր

Ստուգաբանություն

Բաղեշ՝ սահնակ, որին ձի կամ եզ լծելով՝ պինդ ձյան կամ սառույցի վրայով բեռներ են փոխադրում ◆ Քիչ մը անդին բալխիր մը տեսա՝ առույգ ձիու մը լծված։ Լևոն Բաշալյան ◆ Փոցխեցի ու թմեցի։ Էկավ կրելու հըյամը, պառեկս բալխիր էրեցի, կրեցի ու կալ լըցի։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
մանկական խաղ, երբ պինդ ձյան կամ սառույցի վրայով երեխաները բարձր տեղից սահում են ցած

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։