բախտախնդիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑχtɑχnˈdiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բախ•տա•խ(ը)ն•դիր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- արկածախնդիր, խաբեբա (ավանտյուրիստ, աֆերիստ), անազնիվ, ստոր արարքներ կատարելու ընդունակ (անձ), խաբեբա ◆ Մի ինչ-որ անծանոթ, բախտախնդիր երիտասարդ կարողացավ ամենաարագ կերպով խաբել իրեն։ (Նար-Դոս) ◆ Փառքի ետևից ընկած բախտախնդիր է նա։ Սերո Խանզադյան
- տե՛ս բախտախնդրական
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս արկածախնդիր
- խաբեբա
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։