բախտակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑχtɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բախ•տա•կից
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- միևնույն բախտն ունեցող, նույն վիճակի ենթարկված ◆ Նա չէր կարողանում տանել նաև իր բախտակիցների հայացքները։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Այդ այրը… այն մեծ ուժի մարմնացումն էր, որ ներդրել էին նրա մեջ երկու բախտակից և ազատատենչ ժողովուրդներ։ (Վիգեն Խեչումյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
բախտընկեր, վիճակից (միևնույն բախտն ունեցող, նույն վիճակի ենթարկված)
Արտահայտություններ խմբագրել
- բախտակից լինել՝ դառնալ - նույն բախտն ունենալ ◆ Գարուն, ես քեզ շատ եմ սիրում, Արի լինենք բախտակից։ Սարմեն
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։