բաղաձայնույթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑʁɑd͡zɑjˈnujtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•ղա•ձայ•նույթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (գրկն․) նույն կամ նմանահունչ բաղաձայնների կուտակում բանաստեղծական խոսքի մեջ՝ արտահայտչականությունը ուժեղացնելու համար (ալիտերացիա) ◆ Գեղարվեստական խոսքի մեջ բաղաձայն հնչյունների կուտակումը կոչվում է ալիտերացիա (բաղաձայնույթ)։
Հոմանիշներ
խմբագրել- բաղաձայնություն (ալիտերացիա, նույն կամ նմանահունչ բաղաձայնների կուտակում բանաստեղծական խոսքի մեջ) (գրկն․) (հզվդ․)
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։