բաղարկություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑʁɑɾkutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•ղար•կութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- նոր բառաձևի կամ կապակցության առաջացում երկու իրար մերձավոր բառերի, կապակցությունների խաչավորման կամ միավորման հետևանքով (լեզվբ․)
- պատմելու ժամանակ երկու կամ ավելի դեպքերի շփոթելը, խառնելը (կոնտամինացիա)
- պատումի մեջ ուրիշի խոսքի մի հատված մտցնելը ոչ իբրև մեջբերում (ցիտատ), այլ իբրև բաղադրիչ տարր
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- երկու արտահայտությունների բաղարկություն
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։