բայղուշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑjˈʁuʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բայ•ղուշ
Գոյական
- Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Համշեն, Ղարաբաղ, Վան՝ տե՛ս բու ◆ Կնիկարմատի սուգն ու շիվան ի՞նչ է, վուր բայղուշի պես գոռում ին։ (Գարեգին Սևունց)
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ (փխբ․) չարագուշակ, չարաղետ, չար բան գուշակող, ասող մարդ ◆ Ի՞նչ էր ասում բայղուշը, — հարցրեց տատս։ (Ակսել Բակունց) ◆ Մե բայղուշ էլ բերան ունիմ, ում վրա բացիմ, նրա գլուխը կուտիմ։ (Խաթաբալա)
- աղետալից, չարագուշակ, աղետաբեր ◆ Անցավ օրը, գիշերն եկավ, մի բայղուշ մութ գիշեր։ (Արազի)
- (փխբ․) Ջավախք՝ (փխբ․) անընդհատ սուգ ու շիվան անող, լացող ◆ Բայղուշին չես կրնա բան հասկըցնե։ (Ձեռագիր)
- Գանձակ, Թբիլիսի՝ (փխբ․) միայնության մեջ՝ սև օրով ապրող անձ ◆ Բայղուշ ին մնացել, մենակ եմ մնացել։ (Ձեռագիր)
- Գորիս՝ նույն բանի մասին անընդհատ խոսող
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս բու
Արտահայտություններ
խմբագրել- Թբիլիսի՝ բայղուշի պես զռռալ, բերանը բացել -
- վայրահաչել ◆ Էլի բայղուշի պես բերանս բաց իմ անում։ (Գարեգին Սևունց)
- Արարատյան՝ անընդհատ լաց լինել, ողբալ ◆ Սաղ օրը բայղուշի պես զռռումա, մեկի գլուխը պտի ուտի, նոր դինջանա։ (Ձեռագիր)
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Ածական
- շատ լաց լինելով չարիք բերող
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։