բանադրանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑnɑdɾɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•նադ•րանք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (եկեղ․) եկեղեցու կողմից հավատացյալի վրա դրված արգելք, որով նա զրկվում է հաղորդվելուց կամ եկեղեցական խորհուրդներին մասնակցելուց, նզովք ◆ Այս բանադրանքը շատերը բավական խնդացուց։ ◆ ՀՊ
- (փխբ․) պարսավանք, հանդիմանություն, մեղադրանք ◆ Դժբախտաբար տնատերերը վախենալով ուսանողների բանադրանքից, չեն հայտնում թե զենքերի և թե տեղի ունեցող մենամարտերի մասին։ (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ խմբագրել
- բանադրություն, նզովք, նզովանք, անեծք, նզովագիր (գրավոր), անեծքագիր (անիծագիր), անեծքաթուղթ, անաթեմա (եկեղեցու կողմից նզովելը որպես պատիժ)
- մեղադրանք (փխբ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։