Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ բա•նա•ջո•ղած 

  1. Վան՝ բարեմաղթություն ողջ մարդուն, երբ խոսվում է նրա մասին ◆ Բանաջողած եղբայրդ էլ ներկա էր այս խոսակցությանը։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։