բանատողի ներդաշնակություն

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑnɑtɔʁi nɛɾdɑʃnɑkutʰˈjun]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Հատուկ անուն

  1. (գրկն․) երբեմն այդպես են անվանում բանատողի շեշտերի համաչափ դասավորությունը, ձայնի ելևէջները չափածո խոսքի մեջ, նրա բարձրացումը և իջեցումը, որոնք հաղորդում են խոսքի տարբեր ինտոնացիոն-իմաստային նրբերանգները


Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։