մեկի վիճակը կամ գործը շատ վատ լինել ◆ «Է՜հ․․․բանս վերջացած է․․․բանտ կտանեն։ ՄԱր ◆ Նա, իհարկե, գիտեր, որ եթե երամը սարն անց կացավ՝ իր բանը վերջացած է, մենակ ո՞ւր պիտի գնա։ (Վախթանգ Անանյան)◆ Անոնք (պիծակներն) ալ ծոծրակիս վարերն ու կռնակս կը խարանեն, ու բանս լմնցած կ'ըլլա արդեն։ (Թլկատինցի)◆ «Մեր բանը պրծավ, երբ էս ձորերի/ Մըտերը սրանք էլ եկան սովրեցին»։ Հովհաննես Թումանյան◆ Դյունյա Ջյալյաբին ի, կտեսնա, որ չէ՝ ուր պյան պռծեր ի, համան [«իսկույն»] մազ կուտա կրակ։ Դյունյա Ջյալյաբի
մահը մոտ կամ մահացած լինել ◆ «Մեր բանը վերջացած է, և մեզի կը մնա հանգիստ փակել մեր աչքերը»։ Աղպաշյան ◆ —Կիկոսին էլ ուզում էին տանեն և ևս անեն, համա մեջ ընկանք, համոզեցինք, թե չէ․․․ բանը պրծած էր։ Մաթևոս Դարբինյան◆ —Գեշ, ու շատ ալ ցավալի, Տե՛ր, այն մեկը որուն ա՛լ լմնցած է բանը կ'ըսենք, իր ընտանիքին մեկ հատն էլ։ (Թլկատինցի)◆ —Առաջին երեք օրը բոլորս կարծում էինք, թե բանդ պրծած է, բայց հետո բժիշկն ասաց, որ վտանգն անցնում է։ (Մկրտիչ Արմեն)◆ Էնքան արի՝ հրացանի ծերը փորին դեմ առավ, չախմախս ձեռս գցեցի, ասի՝ էս է, բանը պրծավ։ Հովհաննես Թումանյան
