Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բան•սար•կու 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. խառնակիչ, քսությամբ, չարախոսությամբ միմյանց դեմ գրգռող, կռվեցնող ◆ Ողջույն չտալով սուրբ հրեշտակին Բանսարկու դևը նախապատվում են։ (Սմբատ Շահազիզ) ◆ Պատրաստել եք պատասխանը, — հարցրեց բանսարկու ձայնով Խոսրովը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նրա վրա հավասար ազդեցություն ունեին թե մեծը և թե փոքրը… թե խարդախ բանսարկուն, և թե իմաստուն խորհրդականը։ (Մուրացան)
  2. զրպարտիչ, քսու, չարախոս ◆ Բանսարկու երկու ցուցամատները կցեց միմյանց հետ, որ միության նշան էր։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. չարախոս, չարաբան, խառնակիչ, նենգարկու, սադրիչ, որոմնացան, պարսավադետ, պարսավադիր, շոգեմոգ, փասքուս, քսմուս, մուրբերան, մուր թոթվող, սատանի բուրվառ, սև սատանա (չարախոսությամբ, քսությամբ միմյանց դեմ լարող) (գրք․), (ժղ․)
  2. տե′ս զրպարտիչ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել