Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բան•տա•կից 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. մեկի հետ միասին բանտարկված, բանտում եղող մարդ, կալանակից ◆ Ես էլ ձեզ մի առակով կբացատրեմ… ասաց նա իր բանտակիցներին։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կալանակից (մեկի հետ միասին բանտարկված, բանտում, կալանքի վայրում եղած)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել