Հայերեն

Ստուգաբանություն

< башибузук < < թուրք․ BaŠybozuk < baŠ գլուխ + bozuk խելագար

վանկեր՝ բա-շի-բո-զուկ

Արարատյան, Վան, Ուրմիա՝ թուրքական հին բանակի ոչ կանոնավոր զորամասերի զինվոր ◆ Բեհբուդովը ետ է մղվել բաշիբոզուկներից մինչև Ախուրյանի ափը։ (Պերճ Պռոշյան)
(փխբ․) սանձարձակ, ավազակ ◆ Բաշիբոզուկ տարրերը աշխուժացած հոխորտում էին։ (Անահիտ Սահինյան)
առհասարակ թուրք զինվոր
վայրագ, վայրենի (փխբ․)

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։