բաջաղլու
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բա•ջաղ•լու
- Արարատյան, Թբիլիսի, Շամախի, Վան՝ բարձր հարգի ոսկի ◆ Ինչ է, դրա տված փուղը ղալբ է, ու ուրիշներինը կի բաջաղլու օսկի՞։ (Խաթաբալա)
- մոտ 4 ռուբլի արժողությամբ ոսկի, որ կանայք շարում և կապում էին ճակատին՝ բասպինդի տակ ◆ Այնքան դինջ նստըմ իք, քի համ ճակատիրիթ բաջաղլուն էք ծախըմ, ուտում, համ կյոտիքներթ ծախըմ։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։