բառակապակցություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑrɑkɑpɑkt͡sʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ բառակապակցութիւն
վանկեր՝ բա•ռա•կա•պակ•ցութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (լեզվբ․) երկու կամ ավելի բառերի կապակցությունը որպես քերականական ու իմաստային ամբողջություն ◆ Դրանք էլ անջատվում էին ճիշտ այնպես, ինչպես այլ այլ բառակապակցություններով արտահայտված տրոհվող որոշիչներն ու պարագաները։
- տե՛ս բառակապակցում
Հոմանիշներ խմբագրել
- բառազուգորդություն, բառազուգորդում, բառահյուսություն (երկու կամ ավելի բառերի կապակցությունը որպես քերականական ու իմաստային ամբողջությունը) (լեզվբ․) (հզվդ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։