բառակույտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑrɑˈkujt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ բառակոյտ
վանկեր՝ բա•ռա•կույտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- որևէ բնագրում բառերի կույտ, իրար ետևից ասված, շարված բառերի անիմաստ կուտակում, բառերի խճողում ◆ Մի հնաբուխ ծաղր ու ծանակ՝ Բառակույտի մի սև բանակ։ Հովհաննես Շիրազ
- (փխբ․) շատ ու ավելորդ բառերով խճողված գրվածք
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։