բառաչել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑrɑˈt͡ʃʰɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•ռա•չել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ձայն, բառաչ արձակել, մայել (ոչխարի, կովի) ◆ Հեռվից լսելի էր լինում ոչխարների բառաչելու ձայնը։ (Րաֆֆի) ◆ Հորթերը բակերում բառաչում էին, բառաչում էին և կովերը։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) սաստիկ ցավից, զայրույթից ուժգնորեն աղաղակել, գոռալ, վայնասուն բարձրացնել, վայ կանչել ◆ Բառաչում են մեծ ու պուճուր, իրար գրկած գետը լցվում է։ Հովհաննես Թումանյան
- (հզվդ․) ուժեղ պահանջ զգալ ◆ Չորս օր բոստանս ջրի համար բառաչում է։ (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ խմբագրել
- մայել, մկկալ, մկմկալ, բնչել, բրբչել, բբչալ, բջալ, պոռչալ, պոռչել, բղալ, բղել, բռալ, բռբռալ, պոլտալ (կովը հորթին կամ հորթը կովին փնտրելիս), պեքրտվել (ոչխարի, կովի ձայն հանել)
- տե՛ս գոռալ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։