Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑri nɛɾkʰin ˈd͡zɛv]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) բառի միջոցով հասկացության արտահայտման եղանակը, որով դրսևորվում է բառի հնչյունական թաղանթի և նրա սկզբնական նշանակության կապի բնույթը. ◆ ձնծաղիկը որոշակի ընտանիքի պատկանող բույս է, մենք ունենք այդ բույսի հիմնական էական հատկանիշների գաղափարը, հասկացությունը, սակայն ձնծաղիկ բառի ներքին ձևը կապվում է որոշակի պատկերացման (ձյան գոյության շրջանում ծաղկի երևան գալու) հետ

Հոմանիշներ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։