Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բառ•հա•նե•լուկ

Ստուգաբանություն

տե՛ս բառահանելուկ
վանկախաղ, որի մեջ հաճելի բառը կազմված է մի քանի բաղկացուցիչ մասերից, որոնցից յուրաքանչյուրը իր ձևով նմանվում է որևէ բառի, բառերով հանելուկ, օրինակ՝ Առաջին վանկը սննդամթերքի անուն է, երկրորդը՝ դերանուն է, ամբողջը միասին ամանի անուն է (կաթ-սա)։
բառախաղ, երբ բառի հակառակ ընթերցումով մի ուրիշ բառ է ստացվում, օրինակ՝ շուն-նուշ։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։