բարգ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ բարգ
- Արարատյան, Թբիլիսի՝ ճանապարհորդի ուտելիքի կապոց ◆ Մեկ ծառի տակ մեկ մարդ էր նստել՝ իր ճամփի բարգը քամակին։ (Խաչատուր Աբովյան)
- Թբիլիսի՝ բեռ ◆ Իշին նստին՝ դարդ չունիմ, դեվեր գամ՝ բարգ չունիմ։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
Արտահայտություններ
խմբագրել- բարգ ու բարխանա
- կահկարասի, ունեցվածք ◆ Բարգ ու բարխանեն կրեցին տուն։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Թագավորի էտ տղան ուրան երկիրն ա մըննմ բարգ ու բարխանով։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- ապրուստի միջոց, սննդամթերք
- բարգ ու բուրգ - ունեցած-չունեցած, տունուտեղ ◆ Դու պտի բարգ ու բուրգդ հավաքես ու շտապես Փարբի։ (Պերճ Պռոշյան)
- հին կելտերը մոտ` թափառող երգիչ-բանաստողծ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։