բարելի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑɾɛˈli]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բա•րե•լի
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- Գանձակ՝ (հնց․) բարիքներով լի, լիառատ, պտղառատ, արգասաբեր, հուռթի տե՛ս բարելից ◆ Տաք ու բարելի երկրներ։ Հովհաննես Թումանյան
- Ալաշկերտ, Կարին՝ առատ, ճոխ ◆ Բարելի սեղան նստես որդկերանցով։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
- Թբիլիսի՝ պտղատու ◆ Բարելի ծառ է։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։