բարեկամություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑɾɛkɑmutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ բարեկամութիւն
վանկեր՝ բա•րե•կա•մու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- բարեկամ լինելը, բարեկամական հարաբերություն, միջանհատական հարաբերությունների ձև, որ հիմնված է շահերի ընդհանրության և փոխադարձ մտերմության վրա ◆ Թողնենք այդ անախորժ խոսակցությունը, հիշենք մեր հին բարեկամությունը։ (Ղազարոս Աղայան)
- լավ բարեկամական հարաբերություն
- (բրբ․) խնամիություն, ազգականություն
- (հվքկն․) բարեկամների, ազգականների խումբ ◆ Մի օր էլ եկան, թե հերդ ճաշի է կանչում, գնացի տեսնեմ, ողջ բարեկամությունը մեր տանն է։ (Արազի)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ազգականություն, ազգակցություն (ազգակից լինելը, ազգականների ամբողջությունը)
- խնամիություն (խնամի լինելը)
- տե՛ս մտերմություն
- տե՛ս դաշնակցություն
- տե՛ս բարիդրացիություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։