Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բար•խա•նա

Գոյական

(բսբ․) բաղադրյալների ընտանիքին պատկանող խոտ, դեղին ծաղկով, պայտաձև տերևներով, տե՛ս տատրակ, իշատուտիկ
Արարատյան, Ղարաբաղ, Մուշ, Նոր Բայազետ, Վան, Ուրմիա՝ կահկարասի, տնային իրեր, գործածվում է հիմնականում բարգ-բարխանա ու քոչ ու բարխանա կապակցությունների մեջ ◆ Իրա քոչ ու բարխանեն հավաքում ա, ընկնում ճամփա։ (Տիգրան Նավասարդյան) ◆ Քոչ ու բարխանայով բարձրանում էին լեռնաշղթայի փեշերը։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

քոչ ու բարխանա - ունեցվածք ◆ Յուրաքանչյուր գարուն «քոչ ու բարխանայով» բարձրանում էին լեռնաշղթայի փեշերը։ (Ակսել Բակունց)

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։