Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾkɑt͡sʰˈkɔt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բար•կաց•կոտ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. շուտ, հեշտությամբ բարկացող, զայրացկոտ, դյուրաբորբոք, դյուրագրգիռ, բարկանալու տրամադիր ◆ Զուլոն հայտնի էր իր դյուրագրգիռ, բարկացկոտ և հանդուգն բնավորությամբ։ (Րաֆֆի)
  2. կատաղի, մոլեգին, անզուսպ
  3. զայրույթ, բարկություն արտահայտող, պարունակող ◆ Մկրտումն աչքի տակով նայում էր եղբոր բարկացկոտ շարժումներին։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. զայրացկոտ, ցասկոտ, բարկասիրտ, խստասիրտ, նյարդային, ներվային, ջղային, բարկացայտ, բարկաճաթ, դյուրաբորբոք, դյուրագրգիր, ծանրասիրտ, հերսոտ, նեղսիրտ, տաքգլուխ, չարագլուխ, կարմիր կով, բովի աղանձ, թունդ (բարակ) քացախ, եռման պտկի խուփ, լարված (քոքված) սազ, լարված (քոքված) թառ (շուտ, հեշտությամբ բարկացող)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել