(բարձի տեղ քար դնել, քարը բարձ լինել) չարքաշ՝ դառն աստանդական կյանքով ապրել, փափուկ կյանքից հրաժարված լինել (առավելապես ֆիդայու մասին) ◆ Խոտը կամ ձյունն է նրանց անկողինը, փոթորիկն է նրանց սպիտակեղենը, քարն է նրանց բարձը: Մուշեղ Գալշոյան◆ -Նրա բարձը մի ժեռ քար է ու ձիուսանձը միշտ բռի մեջ։ Մեր փաշան ոչ տուն ունի, ոչ ախոր։ Խաչիկ Դաշտենց◆ Տեսա, քուրի՛կ, դարդոտ բալեդ/ Քարն է դըրեր բարձի տեղ/. Անուշ քընով տաք գընդակն է / Կըրծքում գըրկեր յարի տեղ։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Ե՞րբ էր նա կնոջ ձեռքով ձգած անկողին մտել. քարն էր եղել բարձ և գետինե՝ անկողին։ (Ավետիք Իսահակյան)
ընտանիքից հեռու, դաշտում կամ սարում աշխատել ◆ Գոնե ձեր հորը խղճացեք. մարդը իր բարձը քարն է դառուցե, որ դուք... իսկ դուք... (Կարին Ախլքալաք)
