Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բարձրակայ

վանկեր՝ բարձ•րա•կա 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. բարձրում գտնվող, տե՛ս բարձրադիր
  2. (ռազմ․) ըստ դիրքի ու պաշտոնի բարձր, բարձրաստիճան ◆ բարձրակա սպա

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. բարձրակա սպա

Աղբյուրներ

խմբագրել