բարձրասրունք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑɾd͡zɾɑsɾuŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ բարձ•րա•ս(ը)•րունք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- բարձր սրունքներ ունեցող ◆ Բարձրասրունք, ցցունազարդ, ո՞վ է ճեմում սեգ ու հպարտ։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- երկայնասրուն, երկայնասրունք, երկարասրուն, երկարասրունք, մեծասրուն, մեծասրունք, բարձրաոտք (բարձր սրունքներ ունեցող)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։