Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բարձ•րիկ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. (ժղ․) բարձր բառի փաղաքշական ձևը
  2. Մուշ, Վան՝ բարձր տեղում, վերևում գտնվող, քիչ բարձր, բարձրադիր ◆ Աղետն այն զարհուր անցավ բարձրիկ քո դաշտով։ Եղիշե Չարենց ◆ Այն լուսին, բարձրիկ լուսին թող պլպըլա մեջ երկնքին։ (Հրաչյա Աճառյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել