բարձր տպագրություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑɾd͡zɾ tpɑɡɾutʰˈjun]

Գոյական

1. (հրտ․) տպագրական երեք հիմնական տեսակներից մեկը, որի դեպքում տպագրվող տարրերը, որոնք օտիսկ են տալիս թղթի վրա, բարձրանում են տպագրական ֆորմայի ընդհանուր մակարդակի վրա

Թարգմանություն

• անգլերեն՝
• ռուսերեն՝ высокая печать (ru) ‎(vysokaja pečatʹ)

Աղբյուրներ

• Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։