Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րով-խե•րով

Ստուգաբանություն

(բրբ․) հաջողությամբ, առանց փորձանքի (առավելապես մեկին ճանապարհ դնելիս) ◆ Ուրեմն մեկնում ես։ Բարով-խերով գնաս ու գաս։ ◆ Էս տարի բերքը բարով-խերով հավաքենք, աշնանը մարդ կուղարկեմ ձեր տուն, խնամախոս, — ասաց Բախշին Շուշանին։ (Անահիտ Սահինյան)
ժխտական բայի հետ` ոչ բարով, երանի թե ◆ բարով- խերով չտեսնեի ◆ Մի օր էդ անպետքին իմ տուն հրավիրեցի։ Բարով-խերով չհրավիրեի։ ◆ Եղավ որ գիշեր մը թատրոն գացի բարեկամի մը հետ․․․ ոտքս կոտրեր ու բարով խերով չերթայի․․․ օրիորդ մ'ու պարոն մը մտան հոն․․․ բառով խերով չմտնեին։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Բարով խերով չհասնեիր փեսա ըլլալու, աղջկանս էճել [էջելը] մտար։ Երվանդ Օտյան ◆ Բարով-խերով քո տունը «պաժառ» ընկնի, իմ սիրտը քա՞ր է, որ բանալին հրշեջներին չտամ։ Ավ․

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։